Catro persoas de idades, xéneros, crenzas e realidades socioeconómicas moi diferentes, coinciden nun karaoke. Ao longo da madrugada, as cancións e o alcohol mestúranse cos medos e cos problemas que os levan a refuxiarse neste lugar, onde constrúen os seus propios paraísos artificiais.

Nesta noite de festa hai música, pero tamén silencio; miradas cómplices e mal intencionadas; luces de cores que iluminan o escenario e sombras trala porta do baño; copas escachadas contra o chan e brindes até o amencer; corpos suorentos, tristes e cansos que procuran outros corpos igual de suorentos, tristes e cansos; tarxetas de crédito co saldo esgotado; maquillaxe e perfumes baratos; bágoas que mollan as flores de plástico coas que se decoran as mesas: frustracións, temores… Pero, sobre todo, anhelos.

CANCIÓNS AMARELAS, FLORES TRISTES integra ao público no propio escenario, distribuíndoo en mesas e cadeiras, coma se estivese no karaoke onde acontece esta historia. O espectáculo ofrece así unha experiencia inmersiva e proximidade, concibida tanto para teatros como para espazos de representación non convencionais.

Música, palabra e movemento combínanse nesta montaxe multidisciplinar, a medio camiño entre o drama e a comedia, para falar das diferentes problemáticas da sociedade actual e de como estas afectan á nosa saúde mental e ás nosas relacións interpersoais.